Pinoké H2 is zo’n titelkandidaat. Danig versterkt met enkele spelers uit het eerste, en in het achterhoofd de twee zeges van vorig seizoen stiefelden zij vol overtuiging het hoofdveld op. De paar oude bekenden waar zij op hadden gerekend, bleken er echter een stuk meer. Bij elke blik van herkenning zag je de schoudertjes ietsje afzakken en tijdens het inlopen zal er ongetwijfeld met enige schroom naar onze selectie zijn gekeken.

Want waar FC Barcelona en Real Madrid met hun respectievelijke transfers wekenlang de sportpagina’s beheersten, daar hebben ook wij de zomervakantie nuttig weten te besteden. Onderstaande het overzicht van de transfers zoals deze in de eerder genoemde sportkaternen gebruikelijk is.

• Uit: Maxime van Gelder (Qui Vive H1), Diederik Mutsaerts (Rood-Wit H1), Bob Stehmann (Hurley HVA), Jochem Manus van der Jagt (Hurley H3), Basten Pels (Hurley H3), Pieter Slierings en Ward van de Braak.
• In: Joost van Lieshoud (Hurley H1), Marc Becht (Hurley H1), Bas Wijburg (Hurley H1), Bob Brandjes (Hurley JA1), Sander Collewijn (Hurley H3), Erwin Sulkers (Kampong H1), Elroy van Nunen (Gooische H1) en Folkert Peek (Hilversum JA1).

Tel daar de basis van het vorig seizoen bij op en je hebt met een 17-koppige selectie als coach een heus luxeprobleem. Of liever gezegd, er kan een luxeprobleem ontstaan. Want er is altijd wel iemand in het buitenland, geblesseerd of bij oma op bezoek. Zo ook deze eerste competitiezondag. Twee jongens waren aan een derde aan het ontgroenen, eentje zat in Barcelona, een ander in Thailand en de laatste had een hamstringblessure. 17 – 6 = 11, en dat is aan de krappe kant. Gelukkig deden Gijs Buissant, Erwin Peters en Basten Pels mee. En hoe.

Na een aftastend begin kreeg Hurley langzaam maar zeker steeds meer de overhand. De defensieve zekerheid waar Becht en Sulkers garant voor staan, gaf jonkies als Gijs en Bob de mogelijkheid om vrijuit te spelen. En die werd met beide handen aangegrepen; deze lichtvoetige tandem danste de tegenstander horendol. Vaak bleek de enige remedie het professioneel stilzetten van zo’n actie. Duwtje. Hakje. Shootje. Met slechts een vrije slag als mager resultaat. Dat zo’n vrije slag perfect tot doelpunt gepromoveerd kan worden demonstreren Sulkers en Jopie in bovenstaande eerste ‘Play of the Sunday’. Dat de scheidsrechters zich helaas verliezen in een foute waarneming en het doelpunt niet als zodanig erkennen, is zeer spijtig. Vlak voor rust dan maar via een mooie rush op snelheid van Bentum. Achterlijn halen, terugleggen en Basten mag hem binnenwerken. Hockey kan zo simpel zijn. Heerlijke goal (helaas niet op film).

De tweede helft laat een vergelijkbaar beeld zien als de eerste. Twee bijzonder goede ploegen, een wedstrijd op hoog niveau, en een Hurley dat net iets beter is. Na ongeveer een kwartier volgt logische tweede treffer, Rick scoort via de strafcorner. Dat er vlak voor tijd dan nog een gele kaart valt voor een verdediger van Pinoké, maakt eigenlijk dat de wedstrijd gespeeld is. Dat er aan beide kanten levensgrote kansen onbenut worden gelaten is slechts jammer voor de neutrale toeschouwer. De uitslag (0-2) is een terechte en een bijzonder fijn begin van een hopelijk prachtig seizoen.

Wij gaan er in elk geval alles aan doen om elke week naar eer en geweten te presteren. Tot langs de lijn!

Duncan