Ik neem mijn vaste positie in en stipt 11.00 uur neemt KZ de bal uit. De topploeg uit de Reserve Hoofdklasse, met klinkende namen als Stoter en Dreesmann (vandaag afwezig, red.) is naar Amsterdam gekomen om zich te revancheren voor de onverwachte nederlaag vorige week tegen promovendus HDM. Toch oogt de ploeg niet overtuigend. Het tweede balcontact is een verre scoop rechtstreeks over de achterlijn…

Makkelijk balbezit voor Hurley dus. Direct gaat de bal op hoog tempo rond. De verschillende sticks worden makkelijk gevonden en de passes trekken direct het middenveld van KZ uiteen. Het goede spel resulteert pas na enkele minuten in de eerste kans en corner. Tot ieders verbazing staat zwaargewicht Elroy “Het Kanon” van Nunen buiten de lijnen. De cornerploeg is dan ook direct uit evenwicht en de bal wordt verkeerd aangegeven en niet gestopt.

Hurley is niet lang van slag en pakt de draad snel weer op. De bal gaat rond en na een actie over de achterlijn wordt Thomas Schuurs gevonden: 1-0 (zie de ‘Play of the Sunday’). Enkele minuten later is het alweer raak. De enige succesvolle en tevens typerende actie van Joost van Lieshoud levert direct resultaat op: een eenvoudige goal van Tjerk van de Braak bij de tweede paal: 2-0.

Na dit doelpunt verandert het wedstrijdbeeld. Hurley wordt slordig… Zoekt te snel de beslissende pass. Klein Zwitserland wordt sterker maar is wonderwel niet in staat om het vele balbezit om te zetten in echt gevaar. Regelmatig komen de Hagenaren dichtbij, maar tot een schot op doel komt het niet. Voor deze toeschouwer is het een ware beproeving. Ik ben nooit een liefhebber van de strijd op het middenveld geweest. Actie in de cirkels, daar hou ik van!

De tweede helft. Hurley begint zoals het de eerste helft geëindigd was. Ongeïnspireerd. Gelukkig blijkt ook KZ niet scherper uit de rust gekomen te zijn. Eén onterechte strafcorner behalen ze. Vanaf mijn positie kan ik perfect zien hoe het schot langs de legguards in de rechterhoek geslagen wordt. Ondanks de obstakels: zijn beperkte zicht door zijn Indische achtergrond en het masker op zijn gezicht houdt Erwin Sulkers zijn doel, de bal, in het oog en haalt deze vakkundig van de lijn.

Vanaf dit moment wordt de wedstrijd aantrekkelijker. Het veld wordt groter en terwijl KZ zich blijft vastlopen op Becht en Sulkers helpen de mannen voorin kans op kans om zeep. Schitterende aanvallen stranden op de keeper, op de paal of naast. Uiteindelijk volgt een goal van Elroy. Zijn obstakels: de uitloper, de keeper en alle andere excuses die de gemiddelde cornerspecialist weet te vinden. Zijn doel: de linkerkruising; 3-0.

Hierna golft de wedstrijd nog een kwartier heen en weer. Vurig hoop ik op actie in beide cirkels. Hurley komt nog regelmatig in kansrijke situaties, maar verzuimt deze te verzilveren. KZ oogt gebroken en komt niet meer in de buurt.

Na de wedstrijd haast ik mij naar de dug-out om te kunnen delen in de feeststemming. Ik krijg direct de deksel op mijn neus: “Zo Baak. Lekker weer. Krijg je één bal op goal en dan moet ik je toch weer redden!” Dank je, Erwin.

Toch trek ik ook volgende week mijn zondagse pak weer aan en bezet ik weer mijn vaste plek. De topper tegen medekoploper HDM staat op het programma. Misschien kan ik dan mijn “0” (en bijbehorende donut op dinsdag) een keer verdienen.

Baak